Van Nispen laat Quick Boys achter het net vissen

Door: Thomas van Houwelingen
Datum: 01-10-2022
 

In de kantine van Quick Boys in het vissersdorp Katwijk stond de muziek wel erg hard, waardoor een wezenlijke nabeschouwing op de wedstrijd nauwelijks mogelijk was. Wie de looplijnen en de restverdediging nog even rustig wilde doornemen, was niet aan het juiste adres. De kakofonie van Nederlandstalige chansons teisterde de oren van menig Zilkenaar. Gelukkig had Van Nispen zaterdag 4 drie spartelverse punten in de tas, die het herrieleed danig verzachtten.

De vooruitzichten bij het uitvaren waren minder rooskleurig geweest. Toen de jongens zich op het tamelijk vlagerige sportpark verzamelden, bleek namelijk dat de ploeg maar over 12 man beschikte, waarvan Jeroen ook nog eens niet okselfris was door een blessure. Van Nispen moest derhalve met een zeer klein kottertje scherp aan de wind zeilen. Een en ander deerde het Zilker gemoed allerminst, overigens.

Coach Wim wist bovendien uit het beperkte aanbod toch een degelijk team op te stellen. Cas was fris en fruitig  teruggekeerd van zijn trainingskamp in het verre Indonesië en speelde dienstdoend kapitein Pieter op de voor hem zo vertrouwde stek achter spits Toon – voor wie de vangst al twee wedstrijden op rij wat tegenviel. Een gretig Van Nispen, dat vol goede moed de strijd aan ging.

De geelroden begonnen sterk aan de wedstijd: vlotjes ging de bal van voet tot voet. Aalvlug glibberden de boys langs hun tegenstanders, wier aanvalsspel vlees noch vis behelsde. De gebroeders Bakker en later Roel Visser (!) hadden het middenveld stevig in handen en ook achterin stonden Tim, Sam, Jordy en Appel als een huis. De Katwijkse aanvallers vroegen amechtig om de bal, maar waren als een vis op het droge.

Niet verwonderlijk was het dan ook dat redelijk vroeg in de eerste helft een aanval over 13 schijven degelijk werd afgerond door Pieter. Een mooi staaltje positiespel, waarin elke bal steeds naar netjes een medespeler werd gespeeld – precies zoals coach Wim al had geadviseerd.

Na de 0-1 leken de blauwwitten het over een andere boeg te gooien. De spits – wiens shirt  wat om zijn embonpoint spande – werd vaker gevonden en de Katwijkers kregen zelfs een uitgelezen kans om langszij te komen. Toch kwam de verdediging verder nauwelijks in zwaar weer. Sterker nog: aan de andere kant was het Toon die na een mooie pass van Jeroen in twee instanties de 0-2 liet aantekenen. Geen vuiltje aan de lucht dus, toen de scheidsrechter voor de rust blies.

Terwijl ergens in een kleedkamer de evergreen “Een bossie, een bossie, een bossie rooie rozen” uit de speakers galmde, begon de tweede helft. Ondertussen doemde bovendien een schip met zure appelen op aan de horizon: donkere wolken pakten zich samen, waaruit uiteindelijk ook dikke druppels en zelfs hagel vielen. Maar de matige weersomstandigheden zorgden niet voor dat de Zilkse jongens in hachelijke situaties verzeild raakte. Van Nispen was aardig op dreef en na een bijna jolig aandoend driehoekje tussen Lex, Pieter en Toon liet de laatste de 0-3 aantekenen. Een uitstekend rendement dus voor de snelle spits. 

Stiekem was daarmee het Katwijks verzet wel gebroken; echt gevaarlijk werd het niet meer voor het Nispaanse doel. Aan de andere kant hadden Cas en Pieter nog de 0-4 op de schoen, maar helaas viel deze niet. Zo kabbelde de wedstrijd door totdat op de valreep nog een doelpunt aan de verkeerde kant viel. De robuust keepende Mick moest helaas toch nog vissen.

Vervolgens bracht Van Nispen de overwinning rustig in veilige haven. Een degelijke overwinning al met al, ondanks de gebrekkige bezetting. Volgende week wacht de wedstrijd tegen Blauw-Zwart 4.